Stabilizacja Sieci Krystalicznej Ziemi
Przyjmijmy następujące założenie: istniejąca w świecie fizycznym materia ożywiona i nieożywiona posiada swój niematerialny odpowiednik będący energetyczną matrycą/wzorem tego co przejawione. Różne tradycje i szkoły różnie określają istnienie owego wzorca. Opisywany jest on m.in. jako rodzaj krystalicznej siatki opartej na geometrycznym porządku figury zwanej kwiatem życia. Sieci owe oplatają zarówno przysłowiowe ziarnko piasku jak i całą planetę i galaktyki. Poprzez kombinację trójkątów w budowie neutrina wszystko połączone jest wspólną geometryczną przekątną. Język budowy sieci jawi się jako wysoce wyrafinowana nauka w ramach szerszych projektów tworzenia układów planetarnych i obsiewania ich życiem. Kosmiczne cykle ewolucyjne determinują oktawy czasu w jakich istnieją poszczególne właściwości sieci. Idąc tym tropem możemy spojrzeć na wieszczony tu
i ówdzie „koniec czasów” czy zamknięcie pewnego cyklu w kalendarzu Majów, jako rodzaj przebudowy sieci i zakotwiczenia w niej nowej „wyższej” a może subtelniejszej częstotliwości – będącej nową kombinacją geometrycznych figur i dźwięków. Obserwowane z niespotykaną wcześniej [tzn. od momentu dokonywania pomiarów] intensywnością wybuchy na słońcu emitują w kierunku Ziemi olbrzymią ilość energii i zdają się być katalizatorem ewolucyjnych zmian w sieci planety i żyjących na niej istot. I tak doszliśmy do instalacji i tytułu Stabilizacja Sieci Krystalicznej Ziemi. Jest ona włączeniem się do opisanego wyżej procesu, tak by owo „przeprogramowywanie” sieci odbywało się w sposób jak najbardziej harmonijny. Blackout w Chile czy korelacja między słonecznymi erupcjami a aktywnością sejsmiczną i wybuchami wulkanów w ostatnich miesiącach pokazują iż jest co stabilizować. Prezentowane obiekty to nic innego jak obdarzone intencją urządzenia, których zadaniem jest wspomaganie zakotwiczania nowych energii płynących na Ziemię i przebudowujących jej sieć.
idea + instalacja: Egon Fietke
dźwięk: Jerzy Korzeń
tekst z katalogu wystawy Mit i melancholia, 17.02 – 09.04.2012
Muzeum Współczesne, Plac Strzegomski 2A, Wrocław
